Alicja w Krainie Kobiet Żyraf

Hej, co dobrego u Was słychać? :)

Ja ostatnio duuużo podróżowałam szukając licznych przygód, ciekawych nowinek, barwnej fabuły i ogromnej frajdy. Wszystko po to, aby przeżyć i poddać się zniewalającemu szokowi kulturowemu.

Udało mi się zwiedzić kilka pięknych miejsc i zachłysnąć z wrażenia cudownymi krainami oraz dziełami matki natury.
Było bosko... :)

Pamiętacie jak w pierwszym poście pisałam o książce, którą czytam? Już wtedy strasznie pozazdrościłam Martynie Wojciechowskiej jej wypraw po Tajlandii. Postanowiłam nie pozostać w cieniu. Przywdziałam podróżnicze ciuszki i ruszyłam jej śladami.

Mimo, iż jestem na miejscu, niełatwą rzeczą jest odnaleźć wszystkie te magiczne miejsca. Moim marzeniem było poznać kobiety o długich szyjach, nazywanych również "kobietami żyrafami". Zdjęcia z ich wioski, które oglądałam wydały mi się niezwykłe i zapragnęłam się do nich wybrać i poznać osobiście.

Jak Martyna może, to i Alicji się uda!  :)

A co? Postanowiłam skorzystać z okazji odwiedzin mojego wspaniałego "eks-wsółlokatora" z Warszawy ( pozdrawiam Majkel  :P), aby razem udać się w nieznane...

Wypożyczyliśmy skutery i pojechaliśmy w góry niedaleko Chang Mai (เชียงใหม่), czyli "nowego miasta".

Ahoj przygodo! :)

Widoki były zniewalające. Przyjemny powiew wiatru przyniósł ulgę. W końcu udało się na chwilę zapomnieć o szalejącym upale w Azji. Po prawie dwóch godzinach jazdy naszymi jednośladami, znaleźliśmy się na miejscu.

Byłam ogromnie podekcytowana. Zawsze tak mam, gdy wiem, że za chwilę spełni się coś na co tak długo czekałam.
- Hmmm... Chyba większość osób tak ma, więc nic w tym dziwnego :P

W każdym razie, wioska przepiękna i jaskrawo zielona od bujnie porastających ją roślin.



Banany, bambusy, kokosy i ananasy sprawiły, że w powietrzu unosił się zapach tropikalnej HubbyBubby.

Chyba też po raz  pierwszy  widziałam na żywo naturalne pola ryżowe i systemy irygacyjne.

Przyznam się szczerze, że do tej pory nie mam pojęcia o cochodzi
z tym ryżem!?!

Jak on wyrasta tymi trawiastymi krzaczkami... z wody... to gdzie są w końcu nasionka, które po ugotowaniu przypominają dobrze nam znaną białą paćkę?! :P

Szłam tak zamyślona jeszcze przez chwilę, po czym dotarłam na miejsce :)
-Ha ha ha! Widzę was długie szyje! Wyskakujcie i robimy sobie focie! 
-Ale macie dłuuugie szyje, wiem, że to mała ściema - tylko ciii... 
Z tej radości dostałam oto takiej głupawki :P

Tak właśnie się cieszyłam jak opętana.
A jeśli chodzi o wydłużanie karku, to się nie da i już!

Martyna wszystko wyjawia na końcu książki (ups,... mam nadzieję, że nie mieliście zamiaru jej czytać..? )
Chodzi o to, że te ciężkie, metalowe pręty owinięte wokół szyi, powodują opuszczenie się ramion. I tak z roku na rok, dokładają sobie więcej żelastwa, żeby odnosić coraz lepsze rezultaty.
W efekcie wygląda to tak jakby szyja była rzeczywiście nienaturalnie dłuuugaśna ;)

Po co to robią? Jest kilka powodów, a który z nich jest najbardziej prawdopodobny oceńcie sami ;)

Wersja nr. 1 - Kobiety o długich szyjach są uważane za mega laski. Po prostu, robią to, żeby podobać się swoim facetom. One same twierdzą, że czują się w ten sposób piękniejsze. A, że boli i trzeba cierpieć w imię urody, wiemy nie od dzisiaj!

Wersja nr. 2 - Kobiety specjalnie się oszpecają, aby odstraszać swoim wyglądem... duchy- uuuu!
Nie wiem czy już wcześniej wspominałam, że Tajowie wierzą w zjawy? Zwłaszcza ci w wioskach uważają, że duchy boją się miedzianych obręczy. Dlatego też, kobiety powielają swoją tradycję, dzięki której mogą żyć bezpiecznie. Nawet małe dziewczynki noszą po kilka zwojów tych metalowych ozdób.
A tak w ogóle to dzieciaki z całego świata to mega krejzole. Słodkie łobuziaki, mają tyle energi i główki pełne pomysłów. Zwłaszcza do zabawy :)

Wersja nr.3 - Miedziane obręcze są niczym ochronna zbroja. Oprócz szyi, zakłada się je również na przedramiona i piszczele. Taki zestaw skutecznie deformuje ciało. Jednak dzięki niemu kobiety nie muszą obawiać się ataków drapieżnych zwierząt, m.in. tygrysów.

Wersja nr.4 - Dla atrakcji turystycznej.. Co jest mniej sympatyczne i ukazuje mniej arystyczny wyraz. Jednak fenomen kobiet żyraf jest sławiony, a zakup ręcznie robionych upominków nie należy do najtańszych. Z drugiej jednak strony, nie ma się co dziwić. Jeść muszą wszyscy. Pracować, posyłać dzieci do szkoły i zarabiać pieniądze, bez których nasz świat nie istnieje - moralność, moralność i jeszcze raz moralność!
No może nie wszyscy mają ten obowiązek. Podział ról społecznych jak w każdej kulturze musi być! Mężczyźni z wioski "żyraf" prowadzą dość lekkie życie. Nie przemęczają się za bardzo. Dużo odpoczywają śpiąc na hamakach i pijąc piwko. Chyba w ten sposób zbierają jakże cenne siły na cele prokreacyjne ;)

   A oto i przestawiciel płci męskiej ;)


W każdym razie zostawiam Was samych z przemyśleniami. Czekam na wiadomości!
Cieszę się, że udało mi się w końcu podzielić moimi przygodami :)
Fajnie się pisze tego bloga. Zachęcam wszystkich, którzy jeszcze się nad tym zastanawiają. Piszcie i dzielcie się swoimi czarami! Ja już niebawem opiszę kolejne wyprawy!

Do zobaczenia!
Alice